اثر سوپرجاذب هیدروژل A300 بر عملکرد خیار و تخمین تابع بهینه تولید آب – عملکرد خیار تحت شرایط تنش خشکی

در این تحقیق، اثر تنش خشکی و سطوح مختلف سوپرجاذب بر عملکرد خیار رقم سوپر دامینوس هیبرید، در خاک شنی در یک مزرعه تحقیقاتی در شهرستان سیمره واقع در استان ایلام مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت طرح یکبار خرد شده در قالب بلوک‎های کامل تصادفی انجام گرفت. تیمارهای آبیاری در سه سطح 100% آبیاری کامل (I1)، 80% آبیاری کامل (I2) و 60% آبیاری کامل  (I3)به عنوان کرت اصلی و تیمارهای سوپرجاذب در چهار سطح به عنوان کرت فرعی شامل بدون استفاده از سوپرجاذب تیمار شاهد (S0)، مقدار 15گرم در مترمربع(S1) ، 30 گرم در مترمربع(S2)  و  45 گرم در مترمربع (S3) سوپرجاذب در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای سطوح آبیاری و سوپرجاذب در سطح یک درصد بر عملکرد خیار معنی‌دار شدند. بیش‎ترین و کم‎ترین عملکرد خیار به ترتیب با میانگین‌های 7/3 و 97/1 کیلوگرم در مترمربع مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I1) و تنش شدید خشکی (I3) بود. هم چنین اثر تیمارهای آبیاری و سوپرجاذب در سطح یک درصد بر بهره­وری آب خیار معنی‌دار شدند. بر اساس نتایج بیش‎ترین و کم‎ترین بهرهوری آب به ترتیب با مقادیر 11/8 و 15/6 کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمارهای آبیاری کامل (I1) و تنش خشکی شدید (I3) بود. ضمنا تابعی درجه دوم به عنوان تابع بهینه تولید در شرایط خشکی برای خیار در صورت وجود سوپرجاذب در خاک شنی معرفی شد. در پایان نتیجه‎گیری شد که سوپرجاذب قادر است از کاهش معنی‎دار عملکرد خیار در شرایط تنش خشکی و بافت سبک شنی جلوگیری نماید.